Voor de Volkskrant dook ik in de schimmige wereld van de microklussen – online taakjes die je voor een miniem bedrag kunt verrichten op een platform. Waarom zou je dat willen? Bijvoorbeeld omdat er geen ander werk in jouw omgeving te vinden is, of omdat je leeft volgens de filosofie dat alle kleine beetjes samen een grote maken.
Maar sommige bedrijven zetten microklussers in om privacygevoelige data te verwerken, of ze zijn wel heel geïnteresseerd in de data van de microklussers zelf. Met het platform als tussenschakel is het lastig om te ontdekken wat het doel is van een opdracht, laat staan waar de software die eruit voortkomt uiteindelijk voor wordt gebruikt.
Ik kwam onder meer terecht bij een marktonderzoeksbureau met interesse in de medische aandoeningen van mijn huisgenoten, een softwareontwikkelaar die foto’s van mijn homohuwelijk wilde gebruiken voor het verbeteren van AI en een opdrachtgever die brutaal om mijn foto en een kopie van mijn paspoort vroeg.
